Afbeeldingsbron: https://www.ancient-origins.net/sites/default/files/field/image/mad-honey_0.jpg
We weten allemaal over gekke schat en de waanzinnige effecten ervan. Maar weet u ook over het verleidelijke begin? Waar werd het voor het eerst gevonden? En wie gebruikte het als eerste? Het is allemaal een fascinerende anekdote als het gaat om de geschiedenis van mad honey.
Het Zwarte Zeegebied
Om de fascinerende aantrekkingskracht van de raadselachtige effecten van gekke honing te ontrafelen, moet je terugreizen naar het jaar 401 v.Chr. Het was tijdens deze periode dat het de nieuwsgierigheid van de inwoners van de Zwarte Zeeregio wekte.
Volgens Bryant kan een van de eerste verhalen over gekke honing worden toegeschreven aan Xenophon van Athene, een Griekse historicus, soldaat en student van Socrates. In zijn kroniek Anabasis vertelde Xenophon een incident uit 401 v.Chr
Langs de kust van de Zwarte Zee keerde een Grieks leger onder zijn bevel dat jaar terug naar Griekenland na een succesvolle campagne tegen de Perzen. In de buurt van Trabzon, gelegen in het noordoosten van Turkije, besloten de soldaten zich over te geven aan lokale honing die uit nabijgelegen bijenkorven was gestolen.
Na het consumeren van de honing ervoeren ze ernstige symptomen zoals braken, diarree, desoriëntatie en een onvermogen om te staan. De volgende dag waren de gevolgen echter verdwenen, waardoor ze hun reis naar Griekenland konden voortzetten.
Later, in 67 vGT, hadden Romeinse soldaten in dezelfde regio Trabzon een minder gelukkige ontmoeting met gekke honing. Gnaeus Pompeius Magnus, ook bekend als Pompeius de Grote, leidde zijn Romeinse leger in de achtervolging van koning Mithridates van Pontus en zijn Perzische strijdkrachten langs de Zwarte Zee.
De Perzen plaatsten op strategische wijze potten gevuld met lokale honing zodat de Romeinse troepen deze konden ontdekken. Toen de Romeinen de honing consumeerden, raakten ze gedesoriënteerd en arbeidsongeschikt, waardoor ze niet meer effectief konden vechten.
Het Perzische leger keerde terug en bracht aanzienlijke verliezen toe aan de Romeinse troepen, met minimale verliezen aan hun eigen kant, resulterend in de dood van meer dan 1.000 Romeinse soldaten.
Gekke honing in Nepal
Al millennia lang beoefent de Gurung-stam in Nepal de kunst van het oogsten en nuttigen van gekke honing. Deze unieke traditie is niet alleen een middel van levensonderhoud geweest, maar ook een levensonderhoud voor de Gurung-gemeenschap.
Tot nu toe gebruikten ze dunne touwen en handgemaakte ladders om de honing te verzamelen. De bijen die bezig zijn met het maken van gekke honing staan bekend als de gigantische honingbijen.
Niet veel mensen wisten van het bestaan van gekke honing, zelfs de Nepalezen niet. Het was later, toen de toeristen de magische honing ontdekten, dat deze aan het licht kwam. Veel grote mediahuizen leggen het verhaal vast van de honingjagers en de gekke honing. Zo steeg de bekendheid van Mad Honey in Nepal en over de hele wereld.
Mad Honey vandaag
Tegenwoordig is het scenario enigszins veranderd, omdat veel mensen nu weten over gekke honing en de effecten ervan. De honingjagers van Lamjung werken samen met gekke honingverkopers en verdienen een beter bedrag. Verkopers verkopen in Nepal en buiten Nepal in grotere hoeveelheden.
Veel buitenlandse influencers en kranten komen naar Nepal voor de expeditie op honingjacht om getuige te zijn van de boeiende honingjacht. En om de gekke honing zelf te proberen.
Mensen hadden misvattingen dat gekke honing giftig en dodelijk zou zijn. Maar de geruchten en mythen verdwijnen langzaam, omdat mensen met hun eigen ervaringen zijn gekomen.
Opmerking: gekke honing kan alleen gevaarlijk zijn als je er te veel van consumeert. Het is een must dat je het niet overdrijft. Luister altijd naar je lichaam en hoe het reageert op gekke honing. En vergeet niet de etiketten te lezen.
