De dappere, gekke honingjagers laten het gemakkelijk en haalbaar lijken! Maar helaas is dit niet het geval! De gekke honingjacht is een uitdagende en delicate klus die alleen de Gurung-honingjagers lijken te kunnen klaren.
De jachtgemeenschappen van Mad Honey zijn de echte helden als het gaat om het behouden en doorgeven van de vaardigheden.
Ze hebben een diepgaande band met en vertrouwdheid met de landschappen waar de rododendronbloemen groeien. Daarom kun je getuige zijn van een glimp van eer en trots op hun praktijken.
Deze gemeenschappen bieden waardevolle inzichten in de duurzame honingoogst en het belang van het balanceren van culturele tradities met inspanningen voor natuurbehoud.
De oorsprong van de gekke honingjacht
Je kunt de oorsprong van de Mad Honey-oogst honderden, zo niet duizenden jaren terugvinden. Uit veel historische gegevens blijkt dat verschillende culturen een lange geschiedenis hebben in het verzamelen en gebruiken van honing, die teruggaat tot het oude Griekenland.
In die oude beschavingen diende Mad Honey verschillende doeleinden, waaronder medicinaal, religieus en zelfs recreatief gebruik. Al duizenden jaren consumeren de Gurung gekke honing voor hun vitale gezondheid.
Ze gebruikten gekke honing als een krachtige stemmingsversterker die hen zou kalmeren en hen ook een boost van energie zou geven.
De Gurungs: Daredevil Honingjagers
De Gurung wonen in het Lamjung-district van Nepal. Oorspronkelijk kwamen ze uit Tibet en stonden bekend als de leeuwenhartstam in Nepal. De meesten van hen zijn boeren en zijn afhankelijk van de teelt van groenten en rijst. Ze leven als kluizenaars, met weinig tot geen contact met de buitenwereld.
Echter, de tijden veranderen nu! Dankzij de spraakmakende bekendheid van Mad Honey krijgen ze de langverwachte erkenning die ze verdienen. Nu realiseren ze zich langzaam het potentieel van de gekke honing.
Honing jachtseizoen
Het gekke honingoogstseizoen is van grote betekenis voor de Gurung-gemeenschap en is gevuld met zowel opwinding als voorzichtigheid. Deze periode vindt doorgaans plaats tijdens de lente- en herfstmaanden van Nepal, wanneer de enorme honingbijen uit de Himalaya (bekend als Apis dorsata laboriosa) over de kliffen en rotsachtige spleten in de uitlopers van de Himalaya zwermen.
Timing is cruciaal omdat deze aansluit bij het seizoen waarin deze bijen nectar verzamelen van rododendronbloemen, waardoor de honing zijn unieke psychoactieve eigenschappen krijgt. Gedurende dit seizoen besteden de Gurung-honingjagers nauwgezette aandacht aan de signalen van de natuur en het gedrag van de bijen. De timing van de oogst wordt geheim gehouden onder honingjachtgroepen, waarbij gebruik wordt gemaakt van generaties van wijsheid en ervaring om het ideale moment te bepalen.
De anticipatie en het enthousiasme nemen toe terwijl ze zich voorbereiden op hun expeditie, in het besef dat de gekke honing die ze verzamelen niet alleen voor levensonderhoud zal zorgen, maar ook een vitale plaats zal innemen in hun culturele tradities.
Stappen van Mad Honey Hunting
De Gurung nemen grote risico's om de honing te verzamelen. Ze jagen zonder beschermende uitrusting en met slechts een dunne jachtuitrusting.
De stappen bij het verzamelen van Mad Honey zijn als volgt:
Apparatuur voorbereiden
Oogstmachines bereiden de benodigde uitrusting voor voordat ze op jacht gaan. De uitrusting omvat lange bamboe- of houten ladders, touwen en manden. Om de meedogenloze gigantische honingbijen te kalmeren, nemen ze ook rookwaren zoals gedroogde bladeren.
Een bijenkorf zoeken
Honingbijenkorven zijn te vinden op verschillende locaties, waaronder rotswanden, boomholten en rotspartijen. De honingjagers controleren deze gebieden zorgvuldig op tekenen van ingangen van de bijenkorf, zoals het komen en gaan van bijen en de aanwezigheid van bijenwas en honingraat.
Gebruik rokers
Reuzenhoningbijen verdedigen hun nesten zeer. Wanneer ze een bedreiging voor hun bijenkorf waarnemen, reageren ze agressief om deze te beschermen.
Reusachtige honingbijen zwermen in grote aantallen om hun nest te verdedigen. Dit betekent dat als de honingjagers een bijenkorf verstoren, ze te maken krijgen met honderden of zelfs duizenden boze bijen.
Wanneer ze zich bedreigd voelen, zullen ze niet aarzelen om indringers herhaaldelijk te steken. Bij sommige honingjagers kunnen deze steken ernstige allergische reacties veroorzaken.
Daarom roken ze de gedroogde bladeren om de honingbijen af te leiden terwijl ze hun zoektocht naar honing vervullen. Ze naderen de korf langzaam en stil om de bijen niet te irriteren.
Oogst de honing
Voorzichtig snijden ze delen van de honingraat uit met een schraper of mes. Ze gaan voorzichtig om met het snijden om schade aan de bijen of de korf te voorkomen. Wees voorzichtig om schade aan de bijen of de korf te voorkomen.
Honingzoeken is teamwerk! Zodra de rook de klif bedekt en de aandacht van de honingbijen afleidt, kantelt een jager het nest voorzichtig met een bamboestok.
Tegelijkertijd staat een andere jager klaar met een neergelaten houten mand, klaar om de kostbare rode honing uit de Himalaya te verzamelen terwijl deze langzaam uit de blootliggende honingraat druppelt.
Hoop voor de toekomst
Er blijft een onderwerp van discussie binnen de honingjachtgemeenschap, aangezien sommige honingjagers ernaar streven dat hun kinderen of kleinkinderen onderwijs krijgen.
Anderen zijn daarentegen fervente voorstanders van de honingjacht, uit angst voor de invloed van de verwestersing op hun nakomelingen.
Helaas lopen jonge Gurungs vaak kansen op hoger onderwijs mis vanwege hun slechte economische omstandigheden. Hoewel ze basisonderwijs krijgen, zijn de scholen ver weg en slecht georganiseerd.
Bijgevolg ontberen deze jonge individuen de motivatie om een carrière in de honingjacht na te streven, omdat ze geloven dat dit hen misschien geen substantiële vooruitzichten biedt. Dit gebrek aan belangstelling is begrijpelijk. Gekke honing heeft, ondanks zijn unieke eigenschappen, niet de erkenning gekregen die het verdient.
Het potentieel van gekke honing blijft grotendeels onontgonnen en ondergewaardeerd, waardoor het losstaat van de cultuur waar het uit voortkomt. Helaas zijn velen zich niet bewust van de betekenis van gekke honing en de economische kansen die het zou kunnen genereren.
Er circuleren echter geruchten over de honingjacht en honingjagers, wat wijst op een geleidelijke verschuiving in het bewustzijn.
Hoewel talloze toeristen honingjachtgebieden bezoeken voor sightseeing en expedities, verstoort de timing van hun bezoeken tijdens ongunstige seizoenen vaak de honingoogstactiviteiten.
In het huidige scenario is een aanzienlijk aantal Nepalese jongeren gedwongen werk in het buitenland te zoeken vanwege de beperkte mogelijkheden thuis, en jonge Gurungs lijken deze trend te volgen.
Het valt niet te ontkennen dat deze jonge individuen in het buitenland vaak schamele inkomens verdienen, geen significante vaardigheden hebben en geen hoger onderwijs hebben genoten, en hun culturele schat aan gekke honing achterlaten.
